Wat is osteopathie?
Osteopathie gaat uit van de gedachte dat het menselijk lichaam een eenheid is waarbij het lichaam een natuurlijk vermogen heeft storingen te verhelpen. Ons lichaam bestaat uit 3 systemen welke elkaar in evenwicht houden, kort samengevat:
• Het pariëtaal systeem: omvat de beenderen, de gewrichten, spieren, ligamenten, kapsels enz. Deze spelen een belangrijke rol in het bewegingssysteem.
• Het visceraal systeem: De organen in de borstkas, buik en kleine bekken zijn beweeglijk. Het ene orgaan beweegt t.o.v. andere en zijn omgeving en dit dankzij het bindweefsel dat de verschillende organen omgeeft. Zo ontstaan er glijvlakken. Soms gebeurt het dat een orgaan gefixeerd is aan een andere structuur, met als gevolg dat het orgaan zijn beweeglijkheid verliest. Het is bij deze de taak van de osteopaat om deze op te sporen, het orgaan opnieuw te stimuleren en zijn oorspronkelijke beweeglijkheid terug te geven.
• Het cranio- sacraal systeem: Onze schedel bestaat uit verschillende botstukken. Deze zijn niet met elkaar vergroeid maar moeten beweeglijk zijn t.o.v. elkaar. Dit is van belang, daar de schedel moet kunnen uitzetten en inkrimpen voor de productie en evacuatie van hersenvocht. De binnenzijde van de schedel is bekleed met hersenvliezen, die via de wervelkolom gaan aanhechten aan het heilig been en het staartbeentje. Hierdoor staan schedel en wervelkolom met elkaar in verbinding en kunnen ze elkaar zowel positief als negatief beïnvloeden.
Wanneer zich ergens in het lichaam een probleem voordoet, kan dit een invloed hebben op deze drie systemen.
Voorbeeld wanneer iemand darmklachten heeft , worden via het zenuwstelsel de overeenkomstige wervels geprikkeld, waardoor de patiënt lage rugpijn kan hebben. Het is dan ook niet voldoende om enkel de rug te behandelen, maar men moet ook de darm behandelen.
De beweeglijkheid van de structuren is als het ware een barometer voor de gezondheid van de patiënt. Osteopathie scoort dan ook zeer goed op gebied van preventie.
Het doel van een osteopatische behandeling?
- De auto- correctie en auto- regulatie bevorderen
- De bloedcirculatie herstellen
- Het bewegingsverlies herstellen
• Auto- correctie en auto- regulatie Osteopathie is een behandelingsmethode die zich richt op het herstellen van een verstoord evenwicht, namelijk wanneer er iets mis is met de onderlinge verhouding tussen gewrichten, spieren, organen, zenuwen en bloedvaten. Onder normale omstandigheden herstelt het lichaam zichzelf. In sommige gevallen lukt dit echter niet. Door een behandeling osteopathie is het lichaam weer in staat zichzelf te herstellen.
• Goede bloedcirculatie bevorderen Bij bewegingsverlies van een structuur merken we een lokale belemmering van de bloedcirculatie. Een verminderde doorbloeding zorgt voor een verminderde functie van deze structuur. Ook de lokale werking van het zenuwstelsel wordt verstoord met als gevolg een verminderde weerstand waardoor het risico op een bepaalde aandoening groter wordt.
Door deze structuur te behandelen en het bewegingsverlies op te heffen, zorgen we voor een verbetering van de bloedcirculatie.
Osteopathie gaat uit van de gedachte dat het menselijk lichaam een eenheid is waarbij het lichaam een natuurlijk vermogen heeft storingen te verhelpen. Ons lichaam bestaat uit 3 systemen welke elkaar in evenwicht houden, kort samengevat:
• Het pariëtaal systeem: omvat de beenderen, de gewrichten, spieren, ligamenten, kapsels enz. Deze spelen een belangrijke rol in het bewegingssysteem.
• Het visceraal systeem: De organen in de borstkas, buik en kleine bekken zijn beweeglijk. Het ene orgaan beweegt t.o.v. andere en zijn omgeving en dit dankzij het bindweefsel dat de verschillende organen omgeeft. Zo ontstaan er glijvlakken. Soms gebeurt het dat een orgaan gefixeerd is aan een andere structuur, met als gevolg dat het orgaan zijn beweeglijkheid verliest. Het is bij deze de taak van de osteopaat om deze op te sporen, het orgaan opnieuw te stimuleren en zijn oorspronkelijke beweeglijkheid terug te geven.
• Het cranio- sacraal systeem: Onze schedel bestaat uit verschillende botstukken. Deze zijn niet met elkaar vergroeid maar moeten beweeglijk zijn t.o.v. elkaar. Dit is van belang, daar de schedel moet kunnen uitzetten en inkrimpen voor de productie en evacuatie van hersenvocht. De binnenzijde van de schedel is bekleed met hersenvliezen, die via de wervelkolom gaan aanhechten aan het heilig been en het staartbeentje. Hierdoor staan schedel en wervelkolom met elkaar in verbinding en kunnen ze elkaar zowel positief als negatief beïnvloeden.
Wanneer zich ergens in het lichaam een probleem voordoet, kan dit een invloed hebben op deze drie systemen.
Voorbeeld wanneer iemand darmklachten heeft , worden via het zenuwstelsel de overeenkomstige wervels geprikkeld, waardoor de patiënt lage rugpijn kan hebben. Het is dan ook niet voldoende om enkel de rug te behandelen, maar men moet ook de darm behandelen.
De beweeglijkheid van de structuren is als het ware een barometer voor de gezondheid van de patiënt. Osteopathie scoort dan ook zeer goed op gebied van preventie.
Het doel van een osteopatische behandeling?
- De auto- correctie en auto- regulatie bevorderen
- De bloedcirculatie herstellen
- Het bewegingsverlies herstellen
• Auto- correctie en auto- regulatie Osteopathie is een behandelingsmethode die zich richt op het herstellen van een verstoord evenwicht, namelijk wanneer er iets mis is met de onderlinge verhouding tussen gewrichten, spieren, organen, zenuwen en bloedvaten. Onder normale omstandigheden herstelt het lichaam zichzelf. In sommige gevallen lukt dit echter niet. Door een behandeling osteopathie is het lichaam weer in staat zichzelf te herstellen.
• Goede bloedcirculatie bevorderen Bij bewegingsverlies van een structuur merken we een lokale belemmering van de bloedcirculatie. Een verminderde doorbloeding zorgt voor een verminderde functie van deze structuur. Ook de lokale werking van het zenuwstelsel wordt verstoord met als gevolg een verminderde weerstand waardoor het risico op een bepaalde aandoening groter wordt.
Door deze structuur te behandelen en het bewegingsverlies op te heffen, zorgen we voor een verbetering van de bloedcirculatie.