OSTEOPATHIE
Wat?
Osteopathie gaat uit van de gedachte dat het menselijk lichaam een eenheid is waarbij het lichaam een natuurlijk vermogen heeft storingen te verhelpen. Ons lichaam bestaat uit 3 systemen welke elkaar in evenwicht houden, kort samengevat:
Wanneer zich ergens in het lichaam een probleem voordoet, kan dit een invloed hebben op deze drie systemen.
Voorbeeld wanneer iemand darmklachten heeft , worden via het zenuwstelsel de overeenkomstige wervels geprikkeld, waardoor de patiënt lage rugpijn kan hebben. Het is dan ook niet voldoende om enkel de rug te behandelen, maar men moet ook de darm behandelen.
De beweeglijkheid van de structuren is als het ware een barometer voor de gezondheid van de patiënt. Osteopathie scoort dan ook zeer goed op gebied van preventie.
Doel?
Wanneer osteopathie en wanneer kinesitherapie?
Kinesitherapie is eerder gebaseerd op structurele klachten en indien deze voorkomen in combinatie met viscerale en/of cranio-sacrale klachten is eerder een osteopathie behandeling aangewezen. Deze is gebaseerd op het vinden van de oorzaak van het structurele probleem die dikwijls van symptomatische oorzaak kan zijn. Bij osteopathie worden de verschillende klachten in zijn totaliteit bekeken. Elke verandering in mobiliteit of beweeglijkheid kan weer andere structuren beïnvloeden en dikwijls herleid worden tot dysfuncties of blokkages van de wervelkolom.
Onze persoonlijke visie is dat de combinatie van beide zeker een meerwaarde biedt aan de totale behandeling en vlugger tot een positief resultaat kan leiden.
Osteopathie gaat uit van de gedachte dat het menselijk lichaam een eenheid is waarbij het lichaam een natuurlijk vermogen heeft storingen te verhelpen. Ons lichaam bestaat uit 3 systemen welke elkaar in evenwicht houden, kort samengevat:
- Pariëtaal systeem: omvat de beenderen, de gewrichten, spieren, ligamenten, kapsels enz. Deze spelen een belangrijke rol in het bewegingssysteem.
- Visceraal systeem: de organen in de borstkas, buik en kleine bekken zijn beweeglijk. Het ene orgaan beweegt t.o.v. andere en zijn omgeving en dit dankzij het bindweefsel dat de verschillende organen omgeeft. Zo ontstaan er glijvlakken. Soms gebeurt het dat een orgaan gefixeerd is aan een andere structuur, met als gevolg dat het orgaan zijn beweeglijkheid verliest. Het is bij deze de taak van de osteopaat om deze op te sporen, het orgaan opnieuw te stimuleren en zijn oorspronkelijke beweeglijkheid terug te geven.
- Cranio- sacraal systeem: onze schedel bestaat uit verschillende botstukken. Deze zijn niet met elkaar vergroeid maar moeten beweeglijk zijn t.o.v. elkaar. Dit is van belang, daar de schedel moet kunnen uitzetten en inkrimpen voor de productie en evacuatie van hersenvocht. De binnenzijde van de schedel is bekleed met hersenvliezen, die via de wervelkolom gaan aanhechten aan het heilig been en het staartbeentje. Hierdoor staan schedel en wervelkolom met elkaar in verbinding en kunnen ze elkaar zowel positief als negatief beïnvloeden.
Wanneer zich ergens in het lichaam een probleem voordoet, kan dit een invloed hebben op deze drie systemen.
Voorbeeld wanneer iemand darmklachten heeft , worden via het zenuwstelsel de overeenkomstige wervels geprikkeld, waardoor de patiënt lage rugpijn kan hebben. Het is dan ook niet voldoende om enkel de rug te behandelen, maar men moet ook de darm behandelen.
De beweeglijkheid van de structuren is als het ware een barometer voor de gezondheid van de patiënt. Osteopathie scoort dan ook zeer goed op gebied van preventie.
Doel?
- De autocorrectie en autoregulatie bevorderen: het herstellen van een verstoord evenwicht, namelijk wanneer er iets mis is met de onderlinge verhouding tussen gewrichten, spieren, organen, zenuwen en bloedvaten. Onder normale omstandigheden herstelt het lichaam zichzelf. In sommige gevallen lukt dit echter niet. Door een behandeling osteopathie is het lichaam weer in staat zichzelf te herstellen.
- Het bewegingsverlies en de bloedcirculatie herstellen: bij bewegingsverlies van een structuur merken we een lokale belemmering van de bloedcirculatie. Een verminderde doorbloeding zorgt voor een verminderde functie van deze structuur. Ook de lokale werking van het zenuwstelsel wordt verstoord met als gevolg een verminderde weerstand waardoor het risico op een bepaalde aandoening groter wordt.Door deze structuur te behandelen en het bewegingsverlies op te heffen, zorgen we voor een verbetering van de bloedcirculatie.
Wanneer osteopathie en wanneer kinesitherapie?
Kinesitherapie is eerder gebaseerd op structurele klachten en indien deze voorkomen in combinatie met viscerale en/of cranio-sacrale klachten is eerder een osteopathie behandeling aangewezen. Deze is gebaseerd op het vinden van de oorzaak van het structurele probleem die dikwijls van symptomatische oorzaak kan zijn. Bij osteopathie worden de verschillende klachten in zijn totaliteit bekeken. Elke verandering in mobiliteit of beweeglijkheid kan weer andere structuren beïnvloeden en dikwijls herleid worden tot dysfuncties of blokkages van de wervelkolom.
Onze persoonlijke visie is dat de combinatie van beide zeker een meerwaarde biedt aan de totale behandeling en vlugger tot een positief resultaat kan leiden.
- Structurele klachten: Aandoeningen t.h.v. spieren, gewrichten, zenuwen, het beendergestel Vb. ontstekingen, enkeldistorsies, calcificaties van pezen, overbelastingsletsels van rug of nek, …
- Viscerale klachten: Klachten die met de beweeglijkheid van organen te zien hebben; zoals spijsverteringsklachten (maagklachten, slechte vetvertering met diarree als gevolg), obstipatie, klachten t.h.v. het kleine bekken (vb. blaasproblemen),… Zo kunnen lage rugklachten hun oorzaak vinden bij mensen die te kampen hebben met obstipatie. Langdurige maagklachten kunnen klachten veroorzaken t.h.v. de bovenrug d.m.v. hun zenuwverbindingen.
- Cranio-sacrale klachten: Klachten die te zien hebben met het ruggenmerg en de hersenvliezen. Er bestaat een verband tussen de uiteinden van het ruggenmerg: de schedel aan de ene kant en het heilig been aan de andere kant. Zo kan hoofdpijn ontstaan door een val op het staartenbeen.